Każdy nadajnik wysyła unikalną sekwencję ultrafioletowych i podczerwonych impulsów. Odbiornik rejestruje je jako wzorzec i w ten sposób „znieczula się" na inne źródła promieniowania.

Użycie dwóch wiązek promieniowania umożliwia rozpoznawanie wielkości wykrywanych cząstek. Krótkofalowe promieniowanie UV jest silnie rozpraszane/tłumione przez cząstki o różnej wielkości. Na promieniowanie podczerwone IR, o dłuższej fali, oddziałują silnie tylko większe cząstki. OSID mierzy zmiany poziomów i stosunku dwóch sygnałów: ultrafioletowego i podczerwonego.

Odbiornik OSID dysponuje znacznie większą ilością informacji niż typowa liniowa czujka dymu, dzięki temu odróżnia duże cząstki kurzu i pyłów od dymu.